کد مطلب:28996 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:127
3160. پیامبر خداصلی الله علیه وآله - به علی علیه السلام -:من و تو از نور خدای تعالی آفریده شده ایم.[2]. 3161. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:من و علی از یك نوریم. من و او یك چیزیم. او از من است و من از اویم. گوشت او گوشت من و خون او خون من است. آنچه او را می رنجاند، مرا می رنجانَد، و آنچه كه مرا می رنجاند، او را می رنجانَد.[3]. 3162. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:من و علی بن ابی طالب از یك نور آفریده شده ایم و دو هزار سال پیش از آن كه آدم آفریده شود، در سمت راست عرش، تسبیح خدا می كردیم.[4]. 3163. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:من و علی، چهارده هزار سال پیش از آفرینش آدم، نوری در پیش خدا بودیم. هنگامی كه خدا آدم را آفرید، آن نور را دو بخش قرار داد:یك بخشِ آن، من شدم و بخشی، علی شد.[5]. 3164. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:هزار سال پیش از آن كه خداوند، آدم را بیافریند، من و علی نوری در نزد خدای عزوجل بودیم و آن نور، خدا را تسبیح و تقدیس می كرد. هنگامی كه خدا آدم را آفرید، آن نور را در پشت وی قرار داد. ما همواره در یك جا بودیم تا آن كه در پشت عبد المطّلبْ جدا شدیم. در من «پیامبری» و در علی «خلافت» قرار گرفت.[6]. 3165. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:خداوند عزوجل، پاره نوری فرو فرستاد و آن را در پشت آدم علیه السلام جای داد و پیش آورد تا آن كه دو پاره اش كرد. پاره ای را در پشت عبد اللَّه و پاره ای را در پشت ابو طالب قرار داد. پس مرا «پیامبر» و علی را «وصی» به دنیا آورد.[7]. 3166. امام علی علیه السلام:پیامبرصلی الله علیه وآله به من فرمود:«ای علی! خداوند متعال، من و تو را به هنگام آفرینش آدم، از نور خود آفرید و در پشت آدم قرار داد تا به عبد المطّلب رسید. سپس از عبد المطّلب، دو پاره شد. من در پشت عبد اللَّه قرار گرفتم و تو در پشت ابو طالب. پیامبری، جز برای من شایسته نیست و وصایت، جز برای تو شایسته نیست. هر كه وصایت تو را انكار كند، پیامبری مرا انكار كرده، و هر كه پیامبریِ مرا انكار كند، خداوند، او را به رو در آتش فروخواهد انداخت».[8]. 3167. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:چهار هزار سال پیش از آفریده شدن آدم، من و علی، نوری در نزد خدای متعال بودیم. هنگامی كه خدا آدم را آفرید، آن نور را در پشت وی قرار داد و همواره، خداوند عزوجل، آن را از پشتی به پشت دیگر منتقل می كرد تا آن كه در پشت عبد المطّلب مستقر ساخت. آن گاه از پشت عبد المطّلب بیرون آورد و به دو بخش تقسیم كرد. پاره ای در پشت عبد اللَّه و پاره ای در پشت ابوطالب قرار گرفت. پس علی از من است و من از علی هستم. گوشت او از گوشت من و خون او از خون من است. هركس مرا دوست داشته باشد، به خاطر دوستی من، او را دوست می دارد؛ و هر كس او را دشمن بدارد، به خاطر دشمنی با من، دشمنش داشته است.[9]. 3168. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:من و علی، نوری در پیشانی آدم بودیم. از پشت های پاك به زهدان های پاكیزه منتقل شدیم تا آن كه در پشت عبد المطّلب قرار گرفتیم. آن نور به دو پاره بخش شد. پاره ای در عبد اللَّه و پاره ای در ابوطالب قرار گرفت. من از عبد اللَّه به وجود آمدم و علی از ابوطالب. و این، همان سخن خداوند عزوجل است كه می فرماید:«الَّذِی خَلَقَ مِنَ الْمَآءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُ و نَسَبًا وَ صِهْرًا وَ كَانَ رَبُّكَ قَدِیرًا[10]؛ و اوست كسی كه از آب، بشری آفرید و او را [ دارای خویشاوندیِ] نَسَبی و دامادی قرار داد، و پروردگار تو همواره تواناست».[11]. 3169. امام علی علیه السلام:برای حضور نزد پیامبرصلی الله علیه وآله در یكی از خانه هایش بر او وارد شدم. از وی اجازه خواستم و اجازه داد. وقتی وارد شدم، به من فرمود:«... ای علی! آن كه نسبت به تو پایداری ورزد، مانند كسی است كه با من همراهی نموده است و جدا شونده از تو از من جدا شده است. ای علی! دروغ می گوید كسی كه می پندارد مرا دوست دارد، در حالی كه تو را دشمن می دارد؛ چون خداوند متعال، مرا و تو را از یك نور آفریده است».[12].
3159. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:من و علی از یك نور آفریده شده ایم.[1].